چند روزیست که با خلوت خود درگیرم

آه ، از لذت پوشالی دنیا سیرم

چقدر دلهره دارم ، چقدر میترسم

جاده ی کرب و بلا بسته شود میمیرم

آنجا که میرسند به پابوس انبیاء

آنجا که میزنند به سر جمله اولیاء

آنجا که خورده اند زمین حاتم وگدا

آنجا که هست بال ملک فرش زیر پا

آنـجا که روح میـشـود از کالـبد رها

جایـی نـدیـده ام بجـز ایـوان کـربـلا

آنچا که عشق و نور و صفا موج میزند

خوان کریم و فوج گدا موج میزند

دریای مهر و جود و سخا موج میزند

در زیر قبه شور دعا موج میزند

آنجا که بی بهانه عطا کرده کبریا

جایـی نـدیـده ام بجـز ایـوان کـربـلا

شش گوشه ای که قبله ی اولاد آدم است

آنجا که گوشه گوشه بهشت مجسم است

شبهای جمعه وقت زیارت چه همهمه ات

خاکی که برتریش به کعبه مسلم است

آنجه که هست بوسه گه مروه و منا

جایی ندیده ام بجز ایوان کربلا

آن مرقدی که سجده به خاکش سعادت است

آنجا که گفته اند ، نفس هم عبادت تست

آنجا که جلوه گاه شهود و شهادت است

با عشق جان سپردن و مردن ولادت است

آنجا که حُر شدند به یک دم زهیر ها

جایـی نـدیـده ام بجـز ایـوان کـربـلا

آن دم که راس پاک تو بر نیزه جا گرفت

جبریل با ملائکه آن دم عزا گرفت

ذکر حسین و واعطشا مصطفی گرفت

زهرا کنار جسم تو شور و نوا گرفت

این ازدحام دور سری از بدن جدا

جایـی نـدیـده ام بجـز ایـوان کـربـلا

حتی به خوی جود تو دارد طمع عدو

لشکر صدا زدنند : (حَلُمًو تَزَوًدُو)

بردند هر چه را به تنت بود مو به مو

هرکس به سهم خویش تو را کرد زیر و رو

این سفره ی کریم و چنین بخشش وعطا

جایـی نـدیـده ام بجـز ایـوان کـربـلا

چیزی نماند از بدنت ، گم شده سرت

ای وای از آن دمی که تو را دید خواهرت

میخواست بوسه ای بزند جای مادرت

لبهای خود نهاد به رگ های حنجرت

این جای بوسه را و اینگونه بوسه را

جایـی نـدیـده ام بجـز ایـوان کـربـلا

در خلوتم برای حرم گریه میکنم

در صحن با صفای حرم گریه میکنم

بیمار درد هجرم و در بستر فراغ

تا کی رسد دوای حرم گریه میکنم

هر شب میان خواب شبیه کبوتران

بر روی بام های حرم گریه میکنم

وقتی نسیم سیب سحرگاه می وزد

در حسرت هوای حرم گریه میکنم

تا وارد سرای حسینیه میشوم

انگار در سرای حرم گریه میکنم

وقتی دلم برای خودم تنگ میشود

با نیت گدای حرم گریه میکنم

قسمت اگر شود که مقیم حرم شوم

هر روز جای جای حرم گریه میکنم

هر روز فرش قرمز زوار میشوم

با گنبد طلای حرم گریه میکنم

هر روز گوشه گوشه ی شش گوشه ی حسین

با ذکر های های حرم گریه میکنم

شبهای جمعه بهر تسلای مادری

هم ناله پا به پای حرم گریه میکنم

تقدیم به پیشگاه با عظمت مادر سادات زائر همیشگی کربلا

نیمه شب بال پریدن آمد                  

عاقبت فرصت دیدن آمد

عطرسیبی زسحرگاه وزید                

عقل وهوش ازدل دیوانه پرید

زائر کوی حبیبش شد دل                 

سفر عشق نصیبش شد دل

دیدم   آنگاه   امامان   کرم                

جمع مشتاق میان دو حرم

حرمی  گر  جلواتش  شنوی              

بی خم و ساغر می مست شوی

گوئیا قطعه ای از خلد برین                 

پا نهادست به دامان زمین

نور  در   آینه ها   نور النور                   

ماه و خورشید در آنجا مستور

می رسیدند ملائک همه دم              

بالهاشان همگی فرش حرم

فطرس آنجا پر خود وا می کرد            

بین  زوار  تمنا  می کرد

زائران هر چه که حاجت دارید               

روی بال و  پر  من  بگذارید

زائرانش همه شیدا , شیدا                  

غرق در شور  جدا  از دنیا

می دویدند و و صراحی در دست                   

یک طرف دست فدا می کردند              

با غم عشق صفا می کردند

یک طرف ناله کنان بی پروا                   

خم شده پیش قدم ها سرها

دید  چشمان  دلم  دریا  را                    

جلوه های  حرم  مولا  را

دل به دریا زد و داخل تر شد                  

در میان همه سائل تر شد

دید در ارض و سماء هم همه را              

قامت خم شده ی فاطمه را

جملگی انس ملائک در صف                  

از ادب دیده  نهادند به  کف

تا که بانوی دو عالم آمد                       

نوری از کرسی اعظم آمد

همه رفتند به زیر پر او                         

سایبان همه شد چادر او

فاطمه آمد و بس غمگین بود                 

در کفش پیرهنی خونین بود

گفت بر صورت بر سینه زنان                  

یا   بنیه   قتلوک   عطشان

ناله زد کار حرم در هم شد                   

قلب زوار حرم پر غم شد

هرکسی کرد محیا سر را                     

شاید  آرام  کند  مادر  را

ناگهان گشت تهی کاسه جام               

شد همآنجا سفر عشق تمام

بعد از آن سهم دلم هجران شد             

غصه ها بر دل  من  ویران  شد

با دو چشمان تجسم دیدم                    

عاشقی کردن و خود فهمیدم

این چنین مستی بی سامانی               

سهم ما نیست به این آسانی

سهم ما  یک  گذر  کوتاهی ست                  

ناله ای و  عطشی و  آهی ست

آنکه دل بر شه خوبان داده                      

جان خود بر سر پیمان داده

عاشقان  روش   ثارالله                          

نوکران    حرم    آل الله

همه صاحب علمان دهرند                     

جمله ضرب المثلان شهرند

خونشان ریخته با خون خدا                     

سربلندند  همه  روز  جزا