شعر آل یاسین

سلام بر تو که فرزند آل یاسینی                            مثال  خلق  خدایی  باطن  دینی

نگاه  پاک  تو  مرآت  ذات ربانی                             تو باب لطف خدایی به دین تو دیانی

تویی که ناصر حقی خلیفه اللهی                          به خلق راهی و رهرو تو حجت اللهی

مسیرعشق تو درامتداد عشق خدا                        به  اوج  قله ی  عزت  می برد  مارا  

سلام  قاری قرآن  مفسر حکمت                            سلام بر تو که نوری و ما همه ظلمت

سلان وعده ی تضمینی خدای جهان                      بلند بیرق عدلت به بام کون و مکان

سلام  ما  به زمان  قرائت و    تدبیر                        سلام ما به زمانی که میکنی تکبیر

سلام برتو به هنگامه ی رکوع وسجود                    سلام ما به قیامت سلام ما به قعود

سلام مابه نمازت که چشمه ی نوراست                 سلام ما قنوتت که غرق در شور است

سلام  آرزوی  عاشقان  دل  شیدا                          سلام ای سبب اتصال ارض و سما

سلام رحمت بی منتها ,  ای دلدار                         گناه از منو نجوای توست استغفار

سلام بر تو سحر خیز شهر تنهایی                         سلام بر تو که شب زنده دار تقوایی

گواه می دهد اکنون  تمام پیکر  ما                         گواه می دهد این تارهای حنجر ما

خدا یکی است فقط ,  لا اله الا الله                         محمد است رسول و علی ولی الله

در این زمانه نگیرم به غیرتان دلبر                           که خاندان رسول است رشته ی اطهر

تو صاحب نفس و دعوت نبی هستی                     تو وارث شرف و صولت علی هستی

قنوت وتر تو را هست وسعت دریا                           به  لحظه های  دعایی ,  وارث  زهرا

تو خاطرات غریبی ز کوچه ها داری                         نشان حلم و صبوری ز مجتبی داری

تو صبح وشام عزادار خیمه ها هستی                    تو  طالب  دم  مقتول  کربلا  هستی

حسین محسنات

زینب اگر نبود بلا مظهری نداشت               

کشکول درد واژه ی  بی باوری نداشت

زینب اگر  نبود  نوای  انا  الغریب              

درشام  انعکاس   نمایانگری   نداشت

زینب  اگر  نبود  مصادیق  عاشقی              

در وادی  جنون  مثل  بهتری  نداشت

زینب حسین بود و حسینی تبار بود             

او جز حسین دغدغه ی دیگری نداشت

کرب و بلا  به  پیش نگاه  صبور او           

جز جلوه های عشق  خدا  منظری  نداشت

در یک شبانه روز سیه پوش تام شد          

سروش به خون نشست و به پیکر سری نداشت

هرگز نکرد ناله که فرزند داده است            

ذکرش  حسین  بود  که  پیغمبری  نداشت

این شعر جدید را تقدیم می کنم به مولایمان صاحب الزمان(عج)

***

این روز ها کار شما گریه کردن است           جانم  فدای  ناله  و  اشک  عزایتان

در خیمه گاه خون دو دیده روان شده           گریه بس است زخم شده پلکهایتان                   

گاهی  کنار   علقمه   پیکار   مکنی             گاهی رسد به گوش دم  لای لایتان

ترسم ز هوش  روی  دگر  قتلگه  مرو            با ناله های  فاطمه  لرزیده  پایتان

تا  یک نفس  تسلی  احوالتان  شوم              خوانم  دعای  کن لولیک  برایتان

حسین محسنات

(((شهدا امامزادگان عشقند و مزارشان قبلگاه اهل یقین است)))

تقدیم به روح بلند شهیدان احمد محسنات وحمید سبکبار و شهدای والا مقام بهبهان 

با شهیدان راز می گویم که امشب در سرم

شوق پرواز  است  پروازی  به  اوج  آسمان

با شهیدان راز می گویم که حی حاضرند

آشنا تر  با  خدا و زنده  تر  از  زنده گان

راز گویم با شهیدانی که هر دم آگهند

زانچه در اعماق فکرم کرده ام عمری نهان

درد دل بسیار دارم کو  مجال  گفتگو

کاش یک شب با من غم دیده بودی همزبان

مختصر گویم نمانده یادی از نام شما

الامان از بی وفایی های انسان الامان

غرق در خویشیم غافل از جفای روزگار

باز جولان میدهند این دین به دنیا داده گان

ای شلمچه بازگو  کن  قصه ی  آزادگی

هر نفس جان دادن یک طفل یک تازه جوان

از سبکبالان  عاشق از  کبوتر ها  بگو

آن شقایق ها که گل کردند در باغ جنان

ای شلمچه با خودت داری هوای کربلا

داری از حلقوم اصغر پیکر اکبر نشان

شد زیارتگاه هر دلداده هر دلسوخته

مقبر  پاک  شهیدان  غریب  بهبهان

زنده در دنیای ما تنها شهیداند و بس

مردن آنان حیات است و زمین زندانشان

روزی آنها به دستان حسین ابن علیست

ساقی کوثر ز  کوثر  میکند  مهمانشان

آه و صد افسوس بر حال منو امثال من

قافله رفته است و ما جا مانده ایم از کاروان

*****************************

شهادت یعنی از دنیا بریدن                       

به اوج آسمانها پر کشیدن

ندای عشق را لبیک گفتن                        

زشوق قرب حق بی پر پریدن

سبکبار عزم راهی دور کردن                      

ولی خویش را تنها ندیدن

به هنگام نماز و وقت خلوت                       

خدا را ناظر اعمال دیدن

وضو در لجه ای از خون گرفتن                     

میان شعله ها با سر دویدن

به نزد فاطمه بی سر رسیدن

مناجات نامه

دوباره سینه ی تنگم بهانه می گیرد               بیا  و  درد دلم  را دوباره  درمان  کن

بیا و نیمه شبی یا سحر گهی مولا                مرا به بزم مناجات خویش درمان کن

                                          *************

تمام عمر جوانی گذشت در غفلت                دگـر نمانـده نشانی ز پـرده ی عصـمت

فرو رفته  ترینم به ورطه ی  ظلمت                 به نور خوف و رجاء سینه ام چراغان کن

                                         *************

مسیر پر فتن و کوله بار من خالی                نمانده بهر مناجات حال و احوالی

بیا و معجزه ای کن شکاف ده دل را               گناهکار ترین را ز نو مسلمان کن

                                        *************

به اختیار خودم رو سیاه تر گشتم                 گناه کردم و هر دم تباه تر گشتم

بیا به بند اسارت به زور با اجبار                    غلام خیره سرت را غلام ایمان کن

                                        *************

اگـر اسـیر گنـاهان جام دهـم هیـهات             اگر دوباره به شیطان امان دهم هیهات

ادامه اشعار در ادامه مطلب

یارا نظری به سوی ما کن               درد دل عاشقان دوا کن

بسیار خلاف وعده کردیم                ام تو دوباره ام  وفا  کن

ما را تو برون ز  خاطراتی                یارا تو بیا و یاد  ما  کن

صید قفس و شکسته بالیم            ما را ز حصار تن رها کن  

نا دست قضا نبرده ، ما را             با ساغر عشق آشنا کن  

با غیـبـت یار خــو گرفتیم                مارا  به  فراق  مبتلا کن

چون دست به آسمان گرفتی            یک بار تو جای ما دعا کن

گرمی  آشیانه  زینب بود               

سپر تازیانه زینب بود

همچو پروانه دور طفلان بود           

مادر اهل خانه زینب بود

بانویی که کشید بر دوشش              

غصه های زمانه زینب بود

آن که پنهان ز دیدگان رباب            

ناله میزد شبانه زینب بود

آن که شکوه نکرد از غم ها           

ذوب شد خالصانه زینب بود