ببار حضرت باران که تشنه ی آبم.

بگیر این دل بی ملالی که دارم
نگیر از من این شور و حالی که دارم

تو دشتی که در پیچ و تابت رهایند
غزل های همچون غزالی که دارم

به اوج تو حق تصرف ندارد
پر مرغ عشق خیالی که دارم

صدا میزنم نیمه شبها سحر ها
تو را بین اشعار لالی که دارم

سکوت مرا با خودت همنشین کن
جدایم کن از قیل و قالی که دارم

تو آن سایه ی لایزالی که داری
به زیر پرت نو نهالی که دارم

تو زیباترین پاسخ سرنوشتی
به این بی نهایت سوالی که دارم

مسیری به وصلت ندارم ولی من
خوشم با همین احتمالی که دارم

تو خوش باش با عاشقانی که داری
منو اشتیاق وصالی که دارم

ز واژه واژه ی شعرم ثواب میریزد

دوباره از قلمم نور ناب میریزد

هنر ز شاعریم نیست عاشقانه ی توست

که از بیان عزل انقلاب میریزد

به صحن خلوت و باران کشانده باز مرا

همانکه پیش نگاهم سراب میریزد

شبی در عالم رویا نوازشم کردی

هنوز از سر و رویم گلاب میریزد

چقدر بردن نامت چقدر شیرین بود

عسل هنوز ز لبهای خواب میریزد

تو کهکشان پر از نوری و پس ابری

ز شام غیبت تو آفتاب میریزد

تو نور چشمی و هردم تو را صدا زده ام

ز دیده اشک روان در جواب میریزد

به این امید که من را خریده ای عمریست

ز جان مضطربم اضطراب میریزد

تو بی نهایت فضلی و ابر احسانت

به روی خلق کرم بی حساب میریزد

این اشکهای دیده صدا می زند بیا                    

در فجر هر سپیده صدا می زند بیا

هر عاشقی که دل به شما داده تا ابد               

دل از جهان بریده صدا می زند بیا

شبهای قدر عبد گنهکار رو سیاه                      

اهی ز دل کشیده صدا می زند بیا

هر گاه نوکرت به جرم ارادتش                  

زخم زبان شنیده صدا می زند بیا

دین خدا و مذهب جدت غریب شد                    

اسلام فرقه دیده صدا می زند بیا

شیعه از این زمانه و از درد انتظار                      

جانش به لب رسیده صدا می زند بیا

مولا بیا که خون خدا مانده بر زمین                      

آن حنجر  بریده صدا   می زند بیا

کنج خرابه زینب کبری ز اظطراب                         

رنگ از رخش پریده صدا می زند بیا

در کوچه های تنگ مدینه چه ها گذشت             

زهرای قد خمیده صدا می زند بیا

بعد از علی که یاور اشک یتیم بود                     

هر طفل داغ دیده صدا می زند بیا

تا کی در انتظار  شبم  را  سحر 

محرابتان کجاست که دل را خبر کنم

این جمعه هم گذشت دوباره نیامدی             

چندین هزار جمعه به یاد تو سر کنم

امید من نظاره به روی چو ماه توست            

رخصت که یک نظر به جمالت نظر کنم

باید غبار  فتنه ی  این  روزگار  را                  

در پای ندبه های تو از تن بدر کنم

یبن الحسن چگونه بدون نگاه تو                   

در بوستان سبز ولایت ثمر کنم

یا از سفر بیا سفر کرده ی غریب                  

یا یک نشانه ای که به سویت سفر کنم

غروب جمعه همان وعده گاه یاران است

غروب جمعه هوا پر زبوی باران است

نگاه ملتمسی بر افق تماشاییست

به قلب منتظران غصه ها چه ویران است

زمین و وسعت ان برزخییست دنیای

همچو مولای خویش تنهایم             مست و مجنون کوی لیلایم

ای صبا نامه ای نوشته دلم              برسانش بدست  مو لا یم

بسم رب الانام خالق عشق             غرق توحید شد سرا پایم

عشق آمد ولی قرارم رفت                لیکن از شوق وصل شیدام

در قنـوت نــمـاز وقــت دعــا               یا ابا صالح است نجوایم

هر کجا بنگرم نشانه ی توست           ای نهان همیشه پیدایم

کاش یک شب انیس من باشی          تا بگویم تمام غم هایم

کاسه صبر من شده لبریز                خسته از رنگ بوی دنیایم

دست من رابگیر راهم ده                 ای خدایی ترین تقلایم

این دیده را ساحل دریاچه کرده ایم

عمریست غیر گریه در اینجا چه کرده ایم ؟

عاشق به پای دلبر خود سر نهاده است

ما پای عشق بازی مولا چه کرده ایم ؟

عاشق شهید میشود و باز غرق خون

گوید خجل برای تو آقا چه کرده ایم؟

عاشق شهید کرب و بلای حسین بود

ما جز طواف کعبه ی آنها چه کرده ایم ؟

عاشق تمام عمر گرفتار دلبر است

ما غیر حرف ، غیر تماشا چه کرده ایم ؟

شرمنده از نگاه پریشان زینبیم

ما در قیاس زینب کبری چه کرده ایم ؟

وهابیان به نیت ششماهه ی حسین

ششماهه میکشند ولی ما چه کرده ایم ؟

در روضه ی قرائت قرآن به روی نی

یک دم بگو که قاری خود را چه کرده ایم ؟

عمریست در برائت با اهل کوفه ایم

اما برای یوسف زهرا چه کرده ایم؟

آن عاشقان ولی خدا را به نی زدند

ما عاشقان ولی خدا را چه کرده ایم ؟

بر لب نوای العجل و در عمل ولی

تا که شود ظهور محیا چه کرده ایم ؟

        یا اسیر الکربات

مرحم به زخمهای دل مضطری بزن

یک شب بیا به خانه ی قلبم سری بزن

گر آمدی و باز در خانه بسته بود

در خواب مانده ایم بمان و دری بزن

از یاد رفته ای صبوری دگر بس است

 یک شب بیا و سیلی درد آوری بزن

تا  درد این فراغ بیفتد به جان ما

بر نوکران خود تشر آخری بزن

تنبیه تو حواس مرا جمع میکند

با این زدن دوباره مرا میخری بزن

عمریست جای یار تو سربار بوده ام

در زیر پای خسته یتان خار بوده ام

تنهاترین حجت ارض و سماء تویی

مظلوم تر از همه ی اولیاء تویی

بر زخمهای قلب غمینت نمک منم

با این وجود مرحم هر زخم ما تویی

آن بی وفا که کرده شما را رها منم

آن با وفا که باز نکرده رها تویی

خو کرده با غیبت کبری یتان منم

زندانی غربت بی انتها تویی

آقا منم گریه کن کربلا ولی

امروز مبتلای به کرب وبلا تویی

باید خودت برای ظهورت دعا کنی

تنها کسی که هست به فکر شما تویی

چشمت به راه بلکه کسی یاریت کند

در  راه  انـتـقـام  عـلـمـداریـت  کـند

                                           شعر آل یاسین

سلام بر تو که فرزند آل یاسینی                            مثال  خلق  خدایی  باطن  دینی

نگاه  پاک  تو  مرآت  ذات ربانی                             تو باب لطف خدایی به دین تو دیانی

تویی که ناصر حقی خلیفه اللهی                          به خلق راهی و رهرو تو حجت اللهی

مسیرعشق تو درامتداد عشق خدا                        به  اوج  قله ی  عزت  می برد  مارا  

سلام  قاری قرآن  مفسر حکمت                            سلام بر تو که نوری و ما همه ظلمت

سلان وعده ی تضمینی خدای جهان                      بلند بیرق عدلت به بام کون و مکان

سلام  ما  به زمان  قرائت و    تدبیر                        سلام ما به زمانی که میکنی تکبیر

سلام برتو به هنگامه ی رکوع وسجود                    سلام ما به قیامت سلام ما به قعود

سلام مابه نمازت که چشمه ی نوراست                 سلام ما قنوتت که غرق در شور است

سلام  آرزوی  عاشقان  دل  شیدا                          سلام ای سبب اتصال ارض و سما

سلام رحمت بی منتها ,  ای دلدار                         گناه از منو نجوای توست استغفار

سلام بر تو سحر خیز شهر تنهایی                         سلام بر تو که شب زنده دار تقوایی

گواه می دهد اکنون  تمام پیکر  ما                         گواه می دهد این تارهای حنجر ما

خدا یکی است فقط ,  لا اله الا الله                         محمد است رسول و علی ولی الله

در این زمانه نگیرم به غیرتان دلبر                           که خاندان رسول است رشته ی اطهر

تو صاحب نفس و دعوت نبی هستی                     تو وارث شرف و صولت علی هستی

قنوت وتر تو را هست وسعت دریا                           به  لحظه های  دعایی ,  وارث  زهرا

تو خاطرات غریبی ز کوچه ها داری                         نشان حلم و صبوری ز مجتبی داری

تو صبح وشام عزادار خیمه ها هستی                    تو  طالب  دم  مقتول  کربلا  هستی

حسین محسنات

یا صاحب الزمان ما در حسرت کربلا سوختیم و با آرزوی تو ساختیم

سوز و ساز

باده ی غم در سبوی ماست آقا جان بیا

ذکر نامت  گفتگوی  ماست  آقا جان بیا

تاکه خون عاشقان می جوشد از کرب و بلا

اشک خون آب وضوی ماست آقا جان بیا

خون یک ششماهه امضائیست بر آئین ما

شیعه  بودن  آبروی  ماست  آقا جان بیا

یک محرم  بهر  خودسازی  کفایت  میکند

غیر از این مشکل زخوی ماست آقا جان بیا

ظهر عاشورا به ما درس شهادت داده است

راه عزت سمت وسوی ماست آقا جان بیا

کاش ما هم کربلا بودیم و پرپر می شدیم

اربا"  اربا   آرزوی  ماست  آقا  جان   بیا

کاش راس ما به روی نیزه ها جا می گرفت

لایق خنجر  گلوی  ماست آقا  جان  بیا

خوش به حال آنکه چون ارباب سر بنهاد و رفت

راه زینب  پیش  روی   ماست  آقا   جان   بیا

شعر از :حسین محسنات

مناجات نامه

دوباره سینه ی تنگم بهانه می گیرد               بیا  و  درد دلم  را دوباره  درمان  کن

بیا و نیمه شبی یا سحر گهی مولا                مرا به بزم مناجات خویش درمان کن

                                          *************

تمام عمر جوانی گذشت در غفلت                دگـر نمانـده نشانی ز پـرده ی عصـمت

فرو رفته  ترینم به ورطه ی  ظلمت                 به نور خوف و رجاء سینه ام چراغان کن

                                         *************

مسیر پر فتن و کوله بار من خالی                نمانده بهر مناجات حال و احوالی

بیا و معجزه ای کن شکاف ده دل را               گناهکار ترین را ز نو مسلمان کن

                                        *************

به اختیار خودم رو سیاه تر گشتم                 گناه کردم و هر دم تباه تر گشتم

بیا به بند اسارت به زور با اجبار                    غلام خیره سرت را غلام ایمان کن

                                        *************

اگـر اسـیر گنـاهان جام دهـم هیـهات             اگر دوباره به شیطان امان دهم هیهات

ادامه اشعار در ادامه مطلب

یارا نظری به سوی ما کن               درد دل عاشقان دوا کن

بسیار خلاف وعده کردیم                ام تو دوباره ام  وفا  کن

ما را تو برون ز  خاطراتی                یارا تو بیا و یاد  ما  کن

صید قفس و شکسته بالیم            ما را ز حصار تن رها کن  

نا دست قضا نبرده ، ما را             با ساغر عشق آشنا کن  

با غیـبـت یار خــو گرفتیم                مارا  به  فراق  مبتلا کن

چون دست به آسمان گرفتی            یک بار تو جای ما دعا کن